شعر دو کاج اما متفاوت با آنچه ما در دبستان خوانده ایم

در كنار خطوط سیم پیام
خارج از ده دو كاج روئیدند
سالیان دراز رهگذران آن دو
را چون دو دوست می‌دیدند
روزی از روزهای پائیزی
زیر رگبار و تازیانه باد
یكی از كاج ها به خود لرزید
خم شد و روی دیگری افتاد
گفت ای آشنا ببخش مرا
خوب در حال من تأمل كن
ریشه‌هایم ز خاك بیرون است
چند روزی مرا تحمل كن
كاج همسایه گفت با نرمی
دوستی را نمی برم از یاد

شاید این اتفاق هم روزی
ناگهان از برای من افتاد
مهربانی بگوش باد رسید
باد آرام شد، ملایم شد
کاج آسیب دیده ی ما هم
کم کمک پا گرفت و سالم شد
میوه ی کاج ها فرو می ریخت
دانه ها ریشه می زدند آسان
ابر باران رساند و چندی بعد
ده ما نام یافت کاجستان

شاعر: محمد جواد محبت (شاعر دوکاج قبلی)

ای کاش برای همه چیز می شد اینگونه پایانی خوب بسازیم و اشتباهاتمان را براحتی اصلاح کنیم