تفاوت دیرآموز بودن و اختلال یادگیری چیست؟

دیرآموز:
کودکان دیرآموز توانایی یادگیری مهارتهای تحصیلی ضروری را دارند، اما اندازه و عمق یادگیری‌شان نسبت به متوسط همسالانشان کمتر است.
معمولا نمرات هوش کودکان دیر آموز بالاتر از نمرات کودکان عقب مانده ذهنی و پایین‌تر از کودکان طبیعی است به همین دلیل به آن‌ها کودکان مرزی نیز می‌گویند. از آنجا که تفاوت ظاهری با دیگر کودکان ندارند، تشخیص آن‌ها تا زمان مدرسه به تاخیر می‌افتد.

اختلال یادگیری:
عدم پیشرفت تحصیلی کودک در مقایسه با توانایی هوشی کودک در زمینه خواندن، نوشتن، دیکته و یا انجام محاسبات ریاضی، اختلال یادگیری نامیده می شود یعنی کودک علیرغم اینکه از لحاظ هوشی مشکلی ندارد اما در یکی یا همه زمینه های یاد شده دچار مشکل در یادگیری می باشد.
اختلال یادگیری ممکن است موجب دلسردی، عزت نفس پایین، سرخوردگی و روابط ضعیف با دیگر دانش آموزان شود.
اختلال یادگیری یا ناتوانی یادگیری طیف وسیعی از مشکلات یادگیری را شامل می‌شود. اختلال یادگیری به معنای نقص در هوش یا انگیزه‌ نیست. کودکان دچار اختلال یادگیری تنبل یا کودن نیستند، در حقیقت اکثر آنها به اندازه‌ی سایرین باهوش هستند و فقط مغزشان به طریقه‌ی متفاوتی عمل می‌کند. این تفاوت‌ها در مغز در نحوه‌ی دریافت و تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات این کودکان اثر می‌گذارد.
به زبان ساده، کودکان و بزرگسالانی که به اختلال یادگیری دچارند متفاوت از سایرین می‌بینند می‌شنوند و درک می‌کنند. 
آنها به همین دلیل در یادگیری اطلاعات و مهارت‌های تازه یا به کارگیری آموخته‌‌هایشان با مشکل مواجه می‌شوند.

شایع‌ترین انواع اختلالات یادگیری عبارتند از: اِشکال در خواندن، نوشتن، ریاضیات، استدلال، گوش کردن و حرف زدن.

دانش آموز ديرآموز كيست

تقریبا ۱۳% دانش آموزان مدارس عادی دیر آموز هستند، بنابراین مهارت آموزی این کودکان باید مورد توجه زیادی قرار گیرد و این مساله نیازمند آن است که یک دوره آموزشی برای معلمان دوره ابتدایی گذاشته شود و نیز یک کمیته تخصصی بر عملکرد مدارس نظارت داشته باشد. تنها در این صورت است که مهارت های کلامی و همچنین رشد هوشی دانش آموزان دیر آموز می تواند پیشرفت کند و به حد دانش آموز عادی برسد.

تعريفي كه از دانش آموزان ديرآموز مي توان ارائه داد بر پايه اصول خاصی است:

-اين دانش آموزان از نظر بهره هوشي بين 70 تا 84 قرار دارند و داراي عملكرد طبيعي ضعيف هستند.

-اين دانش آموزان تنها در حيطه مهارت هاي تحصيلي داراي عملكرد ي محدودتر و ضعيف تر نسبت به همسالان خود هستند.

-ديرآموزان نيز مانند همسالان خود داراي تفاوت هاي فردي در حيطه هاي مختلف رفتاري هستند.

-دانش آموزان ديرآموز فاقد مشكلات اساسي در رفتار انطباطي هستند و فقط در يك حيطه يعني تحصيلات كاربردي با مشكلاتي مواجه هستند.

دانش آموزاني كه به عنوان دير آموز به مدرسه عادي معرفي مي شوند داراي يكي از دو شرايط زير هستند:

1          - دانش آموزاني كه به علت محدوديت هاي محيطي ،خانوادگي، فرهنگي و اجتماعي دچار محدوديت شناختي شدند و در آزمون هوش نمره لازم را كسب نكرده اند.

 اين گروه اگر در محيط آموزشي خوبي قرار بگيرند نواقصات اوليه را جبران كرده و احتمالاً در ارزيابي بعدي در طبقه متوسط قرار خواهند گرفت. پس شايسته نيست كه تنها به دليل آنكه دانش آموز دير آموز معرفي شده است در كلاس درس كنار گذاشته شود و يا مورد تبعيض قرار گيرد.

 2 - دانش آموزاني كه عليرغم داشتن امكانات محيطي مطلوب دير آموز تشخيص داده شدند. عملكرد اين 

از نظر متخصصین روانشناسی کودک خیلی از رفتارهاى غیرعادى کودکان در واقع واکنش نسبت به فشارهایى است که احساس مى‌کنند. استرس حالتى است که ارگانیسم را علیه یک عامل مهاجم نامعین مثل جراحت ، عفونت ، درد ، آلرژى و حتى خوشحالى و غم به واکنش وامى‌دارد. عوامل بسیار ظریفى هستند که منشاء فشارند و مى‌توانند توانایى‌ها، قابلیت‌هاى یادگیرى و بطور کلی زندگى کودک را تحت تأثیر قرار دهد. کودکان در حین رشد و بلوغ یاد می‌گیرند که با استرس مواجه شوند و به آن واکنش نشان بدهند.

بسیاری از عواملی که موجب استرس‌ می‌شوند، برای بزرگسالان قابل‌مدیریت هستند، اما برای کودکان بسیار پیچیده و آزاردهنده‌اند، درنتیجه حتی تغییرات کوچک نیز می‌توانند بر احساس آرامش و امنیتِ کودکان خدشه وارد کنند. بسیارى از علائم استرس دوران کودکى به قدرى ظریف و حساس است که والدین یا مربیان هرگز متوجه آن نمى‌شوند. گاهی حتی بیماری‌های جسمی و سرماخوردگی‌های مداوم کودک نیز می‌تواند ناشی از استرس در کودکان باشد. 

بیشتر والدین دنیای کودک را دنیایی پر از شور و نشاط و بدون هرگونه استرس و نگرانی می دانند و از آنجا که خودشان از فرزندانشان محافظت و مراقبت کرده و نیازهایشان را تامین می کنند خیلی به عوامل استرس زا توجه ندارند.

اغلب ما یاد دوران کودکی خود می کنیم و دوست داریم به دورانِ خوشِ کودکی بازگردیم همان دورانِ بی‌دغدغه، شاد و سرشار از بازی‌های کودکانه. اما انگار فراموش کرده‌ایم که آن دوران زیبا و 

توصیف عملکرد و نوشتن گزارش های پیشرفت تحصیلی مسئله ای است که این روزها همه همکاران درگیر آن هستند. هر چهار سطح خیلی خوب ,خوب, قابل قبول و نیاز به تلاش را می توانید در همین قسمت ببینید.

به ادامه مطلب بروید

راهکارهای خوش خط شدن دانش آموزان

خط خوب يکي از مهارت هايي است که بايد از سن کم يعني از دوره ي آمادگي و ابتدایی به دانش آموزان آموخته شود در غير اين صورت بخشي از فرايند ياددهي ، يادگيري دچار نقص خواهد شد آموزش و پرورش بايد از خردسالي شروع شود زيرا در اين مرحله اگر اموزش صورت گيرد پايدار تر خواهد بود

از اين رو درک صحيح مکانيسم ها و عواملي که ميتوانند باعث مشکلات دست خط شوند ضروري به نظر ميرسد در بسياري موارد ديده شده که مشکلات خوانايي دست خط بدون مداخلات درماني بر طرف نمي گردد.

شرايط موثر بر بدخطي دانش آموزان

گانيه معتقد است که براي يادگيري دو دسته شرايط وجود دارد :

- شرايط دروني يادگيري

- شرايط بيروني يادگيري .

 البته در بررسي علل بدخطي و بدآموزي خطي دانش آموزان دوره ي ابتدايي علاوه بر عوامل آموزشي و تربيتي و در حقيقت ، کار معلم ، که جزء شرايط بيروني هستند بايد شرايط دروني که مربوط به شرايط رواني کودکان مي باشند نيز مورد توجه قرار گيرند چه بسا بدخطي دانش آموزان به دليل حالات عاطفي نامطلوب  و نداشتن هدف و انگيزه براي زيبا نويسي و يا ضايعات استخواني  و يا نداشتن آمادگي روحي رواني و محيط  نامناسب و فقر آموزش همچنين تمرينات غلط و فقدان رسيدگي باشد براي ارائه ي راهکار هاي مناسب عوامل به طور کلي به سه گروه عمده تقسيم بندي مي شود.

الف ) عوامل مربوط به خانواده

بي توجهي اوليا به خط بچه ها و طرز نوشتن انها  و يا سر مشق نادرست دادن  و همچنين والديني که خودشان بد خط هستند زمينه هايي براي بدخطي فرزندان را فراهم مي کند بدخطي والدين  سر مشق نا مناسبي برا ي کودکان است از انجا که خوشنويسي مهارتي است  که بايد اموخته  شود  چنانچه  کودک  در خانواده اي زندگي کند که  

تحصیل و خانواده ها

انواع خانواده ها:

1-والدین بی تفاوت(کاری به فرزندانشان ندارند)

2-والدینی که اوضاع و شرایط را تسهیل می کنند و امکانات لازم را فراهم می کنند.

3-والدینی که حساسیت زیادی به موضوع کنکور دارند.

4-والدینی که از فرزندانشان رضایت ندارند و از اهرم فشار استفاده می کنند.

والدین بهتر است در امر تحصیل فرزندانشان نقش فعالی داشته باشند.این امر یادگیری را برای آنها دلپذیر تر و اعتماد به نفس آن ها را نیز بیشتر می کند.

اگر می خواهیم فرزند ما موفقیت بیشتری کسب کند برای او همراهی خوب و اگاه باشیم و به تلاش های مثبت او بیشتر از نکات منفی توجه کنیم

- همواره سعی کنیم انگیزه های درونی را در او تقویت کنیم .با اینکار ،حس مسئولیت پذیری را در او افزایش خواهیم داد.

- اگر کوچکترین تنبلی و کم کاری از او دیدیم عکس العمل نشان ندهیم.

- وقتی او کارش را به خوبی انجام می دهد او را تشویق کنیم و به او توجه کنیم نه اینکه کار خوب او را وظیفه اش  بدانیم.

- زمانی ممکن است فرزند ما اشتباه کند.گاهی نیاز به استراحت دارد و زمانی هم انگیزه اش را از دست