اعیاد قربان و غدیر مبارک

قربان از قرب به معناي نزديکي و تقرّب گرفته شده، اوّلين قرباني که در تاريخ بشر کنوني پذيرفته شد، مربوط به حضرت هابيل عليه السلام است. در ميان اقوام پيشين هم رسم بر اين بود که براي تقرّب به معبود يا معبودان خود قرباني کنند.

اين مسأله ادامه يافت تا هنگامه نبوّت حضرت ابراهيم خليل عليه السلام در اين هنگام ايشان 3 مرتبه در رؤياي صادقه ديدند که خداوند ايشان را امر به ذبح فرزند مي فرمايند. آنگاه که يقين براي ايشان حاصل شد که رؤيا صادقه است خود را براي اجراي فرمان الهي آماده کردند ولي تيغ، گلوي فرزند ايشان حضرت اسماعيل را نبريد، و به امر الهي قوچي را بعنوان قرباني بجاي فرزندشان، ذبح کردند. که اين قضيّه مبناي عيد قربان در اسلام هم قرار گرفت. بعد از ذکر تاريخچه اجمالي عيد قربان بايد مطالب ذيل را ذکر کنيم:

اوّلا: در روايات ما کلمه «قرباني» در مواردي ذکر شده مثل «الصلوة قربان کل تقيّ» نماز مايه تقرّب هر شخص پرهيزکار به خداوند است. پس با توجه به روايت شريفه «قربان»، «آنچه مايه تقرّب الي الله» است، صرفاً در ذبح حيوان خاصّ خلاصه نمي شود بلکه مفهومي بسيار گسترده تر از آن دارد. و بالاترين و عالي ترين مصداق «قربان»، جهاد با نفس و کشتن و از بين بردن رذائل نفساني و اخلاقي است که در حديث شريف «موتوا قبل ان تموتوا» يعني بميريد پيش از آنکه شما را بميرانند، بدان اشاره شده دارد. معناي «موتوا» در حديث فوق اين است که نفسانيّت خود را ذبح کنيد و از منيّت ها و هواهاي نفساني کاملا جدا شويد تا به جوار قرب الهي دست يابيد

پيوند روز عيد قربان با عيد غدير که 

عيد ولايت است، اينست که در روز عيد قربان رذائل و هواهاي نفساني را در درون خود ذبح و قرباني کنيد تا با طهارت و پاکي روح، وارد، عيد ولايت حضرت اميرعليه السلام شويد

عید قربان که پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) ومشعر (محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا مى رسد، عید رهایى از تعلقات است.

رهایى از هر آنچه غیرخدایى است. در این روز حج گزار، اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانى مى کند تا سبکبال شود.

خدایا! تو قصد نداشتی اسماعیل قربانی شود؛ بلکه او را بهانه کردی تا ابراهیم را به خود نزدیک تر کنی.

تو می خواستی ابراهیم، همه تعلقات خویش را قربانی کند تا خلیل اللّه شود و ابراهیم علیه السلام ، خود را از هر چه غیر تو، جدا کرد تا به تو بپیوندد.

ای خدای ابراهیم!
من هم قربانی آورده ام؛ 
می خواهم تمام بدی هایم را قربانی کنم.

و با بال های ایمانم به سوی تو پرواز کنم. می خواهم از مرداب گمراهی به درآیم  تا در دریای بی کران محبتت، غرق شوم... 

تو را به خودت سوگند مرا دریاب و بپذیر