تحصیل و خانواده ها

انواع خانواده ها:

1-والدین بی تفاوت(کاری به فرزندانشان ندارند)

2-والدینی که اوضاع و شرایط را تسهیل می کنند و امکانات لازم را فراهم می کنند.

3-والدینی که حساسیت زیادی به موضوع کنکور دارند.

4-والدینی که از فرزندانشان رضایت ندارند و از اهرم فشار استفاده می کنند.

والدین بهتر است در امر تحصیل فرزندانشان نقش فعالی داشته باشند.این امر یادگیری را برای آنها دلپذیر تر و اعتماد به نفس آن ها را نیز بیشتر می کند.

اگر می خواهیم فرزند ما موفقیت بیشتری کسب کند برای او همراهی خوب و اگاه باشیم و به تلاش های مثبت او بیشتر از نکات منفی توجه کنیم

- همواره سعی کنیم انگیزه های درونی را در او تقویت کنیم .با اینکار ،حس مسئولیت پذیری را در او افزایش خواهیم داد.

- اگر کوچکترین تنبلی و کم کاری از او دیدیم عکس العمل نشان ندهیم.

- وقتی او کارش را به خوبی انجام می دهد او را تشویق کنیم و به او توجه کنیم نه اینکه کار خوب او را وظیفه اش  بدانیم.

- زمانی ممکن است فرزند ما اشتباه کند.گاهی نیاز به استراحت دارد و زمانی هم انگیزه اش را از دست

می دهد،در اینجا ما باید به جای واکنش تند،کمی با او مدارا و تحمل کنیم.

- اگر رفتار مثبتی از او دیدیم او را تشویق کنیم.

- همه ی بچه ها به مهربانی و ملاطفت ها واکنش مثبت نشان می دهند اما نسبت به تندخویی و بدبینی رفتاری برعکس. تا حد امکان از ایجاد تنش،در گیری وبحث به خاطر مسائل ریز و درشت اجتناب کنیم اگر مشکلی هم باشد در فضای ارام،منطقی و مسالمت امیز بهتر حل می شود یقین داشته باشیم که در یک فضای غیر منطقی و هیجانی،هیچ مشکلی به صورت منطقی حل نمی شود.

- بخاطر شرایطی که بچه ها در ان قرار دارند و فشاری که به انها وارد می شود گاهی ممکن است رفتارهای تنش زا از خود نشان دهند مانند:بهانه گیری،نق زدن،رفتار تند و غیرمودبانه،بیقراری،جر وبحث کردن،توقعات نامعقول و... که وظیفه والدین آرامش اوضاع و آرام سازی فرزندان است. در این شرایط دانش آموزان گاهی دچار افت تحصیلی می شوند. تقویت انگیزه های درونی،همراهی و همدلی با فرزندان،ارام نگه داشتن فضای خانه باعث ایجاد احساس ارامش در درون فرزندمان می شود.

بهتر است به او بگوییم((تو می توانی به چیزی که میخواهی برسی،حتی اگر از تو فاصله داشته باشد.))

- تعیین هدف به طور قطعی و دقیق ،انتخاب رشته و دانشگاه و دخالت در تمامی کارهای آنها بصورت همیشگی لطمه زیادی به فرزندمان وارد می کند، همچنین مقایسه او با دوستان،اقوام و فرزندان دیگر خانواده،نه تنها ایجاد انگیزه نمی کند بلکه باعث تنفر او از این افراد می شود باید در نظر داشت که داشتن انگیزه و علاقه به تحصیل و مدرسه دلیل موفقیت اوست.

- قبل از اینکه پدر ومادر باشیم یک دوست صمیمی برایش بوده تا از رازهای او خبردار شویم با انها روراست باشیم و اجازه بدهیم با ما راحت حرف بزنند.مثلا از آنها بخواهیم انچه در مدرسه برایش اتفاق افتاده را برایمان تعریف کند .با معلمان و سایر کارکنان مدرسه ارتباط داشته باشیم هرگز از کلمات کم هوش،کم استعداد،کم شانس و... استفاده نکنیم. وقتی انها درس می خوانند عوامل مزاحم را به حداقل برسانیم مانند رادیو،تلویزیون و....

- به او یاد بدهیم که مطالب سنگین را به بخش های کوچکتر تقسیم کند تا بهتر یاد بگیرد.

- بیشتر از 5/1 ساعت مطالعه نکند و یک ربع تا 20 دقیقه استراحت کند.

- اگر می توانیم با او به پیاده روی،گردش یا دید و بازدید برویم بهتر است توکل به خدا داشته باشیم و با آنها درد دل کنیم تا فرزندمان چهره ای پر از امید و اعتماد به خود را از ما همواره ببیند.