خوش خط یا بدخط بودن

اگر هنر را يکي از مهمترين عوامل انتقال فرهنگ بدانيم، به جرأت مي توان گفت، خط عالي ترين و شفاف ترين اثر هنري است که براي آيندگان به جاي مي ماند.

در دنياي امروز، افراد به وسيله خط و نگارش با هم ارتباط برقرار مي کنند و با نوشتن، خود را مطرح مي سازند. بنابراين لازم است همه افراد بشر با اصول صحيح نگارش آشنا شوند تا بتوانند مقاصد خود را با خطي خوش و خوانا و برابر با موازين و استاندارهاي قابل قبول بيان کنند.

خط که اولين صحنه مواجهه کودک با دنياي يادگيري هاي نظام مند است، نقشي بسيار مهم و تعيين کننده در بازسازي ذائقه زيبا شناختي دارد. درست نوشتن، زيبا نوشتن و خوانا نوشتن همه از اموري هستند که پايه و اساس آن ها را بايد در دوره دبستان گذاشت.

يادگرفتن خوشنويسي يکي از عوامل موثر در موفقيت درسي و تحصيلي دانش آموزان و از آن مهم تر، مجوزي براي ورود آنان به محيط هاي اجتماعي بزرگ تر و جديد تر است. به اعتقاد جان. پي. ميلر، تمرين خوشنويسي، به توسعه آگاهي در دو بعد « احساس تکامل » و « عمل خاضعانه » کمک مي کند؛ کاري که ساير هنرها قادر به انجام آن نيستند.

در قرون اخير با پيدايش و توسعه چاپ و نگارش کتاب ها، مجلات، روزنامه ها و همچنين کتاب هاي درسي دبستان با خط