جستجوگر پیشرفته






موضوع : متفرقه ,

عبارات قواعد و علائم نگارشی زبان فارسی( بصورت خلاصه)

 

 نقطه ( . ): نقطه علامت وقف وسکوت بزرگ در خواندن رانشان می دهدونشانه ی تمام شدن جمله است

 

نقطه-ویرگول ( ؛ علامت وقف یادرنگی است بیشتر از ویرگول و کمتر از نقطه

 

دونقطه ( : ) : موارد استفاده از این علامت به شرح زیر است.:

 

الف) پیش از نقل قول و وقتی که کسی حرف می زند مانند علی گفت: او یک سال بزرگتر از من است

 

ویرگول : ویرگول یعنی درنگ نما وبرای جداکردن جمله ها و اسم ها و ... می آید

 

علامت سؤال ( ؟ ) : الف) درپایان جمله های پرسشی می آید مثال:آیا حسین خانه است؟

 

علامت تعجب ( ! ) : این علامت در پایان جمله های تعجبی و جمله های عاطفی می آید مانند: افسوس/ ای کاش/ واقعا

 

تشبیه :

 

تشبیه ، یعنی شبیه کردن چیزی به چیز دیگر. . هر تشبیه چهار رکن دارد :

1) مشبه : چیزی یا کسی که قصد مانند کردن آن را داریم .

 

2) مشبه به: چیزی یا کسی است که مشبه ، به آن مانند می شود .

 

3) ادات تشبیه : وازه ای است که نشان دهنده پیوند شباهت است .

 

4) وجه شبه : ویزگی یا ویزگی های مشترک میان مشبه و مشبه به است .

 

جان بخشی به اشیاء :گاهی نویسندگان از زبان میز و نیمکت و چیزهای دیگر بی جان سخن می گویند که به این کارجان بخشی به اشیاء می گویند

 

شخصیت بخشی به اشیاء:نویسندگان از زبان گنجشک ها و چمن و.... سخن می گویند که به این کارشخصیت بخشی به اشیاء می گویند

 

 انواع شعر فارسی :

1-مثنوی: مثنوی شعری است که هر دو مصراع تمام ابیاتش به طور جداگانه دارای قافیه ی مستقل می باشد.

 

2- رباعی: عبارت از دو بیت شعر است که باید مصراع اول، دوّم و چهارم آن قافیه ی یکسانی داشته باشد ولی گاهی مصراع سوم نیز با بقیه ی مصراع ها در قافیه شریک می شود.

 

- دوبیتی : دوبیتی مانند رباعی و در قافیه بندی با آن یکی است ولی وزن مشخصی ندارد

 

قصیده: شعری است که مصراع اول و تمامی مصراع های دوم هم قافیه باشند

 

یادت نرود که یاد تو در یاد است / آبادی دل برای تو آباد است

 

از یاد نبر دل حقیرم ای دوست / در این دل من همیشه یادت یاد است

 

چهاربیتی

 

غزل:شعری است که مصراع اول وتمامی مصراع های دوم هم قافیه باشند

 

 زاویه ی دید:شیوه ای که نویسنده برای بیان داستان انتخاب می کند.

 

مخفف :مخفف یعنی کوچک کردن کلمه ها مثلا مخفف شاه شه است

 

مبالغه :نویسنده برای افزودن برقدرت سخن خود سخن را ازآنچه هست بزرگتر می کندکه به این کار مبالغه می گویند

 

منادا: وقتی کسی راصدامیزنیم مخاطب منادااست مثلا یا علی علی منادا ویا حرف ندااست

 

مناظره:گاهی دریک نوشته ویاشعر دوشیء زنده یا غیرزنده با یکدیگر بحث می کنند مناظره می گویند .

 

نهاد و گزاره: هر جمله به دو بخش نهاد و گزاره تقسیم می شود گزاره توضیح نهاد است.

 

قافیه :کلماتی که هم وزن هستندو آهنگ یکسانی دارند را قافیه می نامند.

 

بیت : هردومصراع تشکیل دهنده ی یک بیت هستند

 

تعداد جمله: ندا و منادا را یک جمله به حساب می آوریم فعل های حاضر در جمله را می شماریم

 

حرف ربط :حروفی که دو جمله رابه یکدیگر وصل می کندحرف ربط نامیده می شود

 

ضرب المثل:جملاتی است کوتاه و پندآموز مثال هرکه بامش بیش برفش بیش تر

 

انواع جمله: جمله ای که خبری رامی رساند جمله ی خبری می نامند/جمله ای که پرسشی درآن وجود دارد را جمله ی پرسشی می نامند/جمله ای که درآن فرمانی بیان می شودرا جمله ی امری می نامند/جمله ای که بیانگر احساس شگفتی باشدرا جمله ی تعجبی می نامند.

 

قطعه:به چندبیت هموزن که مصراع های زوج آن ها هم قافیه است قطعه می گویند

 

متضاد: یعنی کلمات ضدهم مانندبزرگ/ کوچک کم /زیاد

 

مترادف: مترادف یعنی هم معنی مثال اندیشه/فکر

 

هم خانواده:هم خانواده یعنی باید درکلمه ها سه حرف مشترک پیاپی باشدومعنی آن هانیزبه یکدیگرنزدیک باشد.

 

فاعل:فاعل یعنی کسی که کارراانجام می دهد.

 

مفعول:را نشانه ی مفعول است وکلمه ای که پیش ازرامی آید مفعول است

 

فعل: فعل مهم ترین بخش گزاره است واگرفعل در جمله نباشد.جمله به هم می خورد.

 

موصوف وصفت: صفت تعریف چیزی است موصوف آن چیز یا آن شخصی است که وصف شده است. مانند: بیابان وسیع

 

مضاف مضاف الیه: وقتی دواسم پشت سرهم می آیند مضاف ومضاف الیه می گوییم.

 

قید: قید کلمه ای است که چگونگی انجام یافتن فعل را نشان می دهد.



امتیاز :

برچسب ها : علائم نگارشی , دستور زبان فارسی , قصیده , غزل چیست , انواع شعر فارسی , موصوف و صفت , مضاف و مضاف الیه , مثنوی , مبالغه , مناظره , رباعی ,
علادم نگارشی و عبارات فارسی نوشته شده در جمعه 1395/12/13 ساعت 2:42

مطالب مرتبط



ارسال نظر برای این مطلب


کد امنیتی رفرش





لینک دوستان
کلیه حقوق این سایت ، متعلق به moalleman می باشد و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است .