یکی از شایع‌ترین مشکلات خانواده‌ها، روش دستوردادن به کودکان است طوری که کودک دستور را بخوبی درک کرده و اجرا کند

دستوراتی که معمولاً مؤثر واقع نمی‌شوند خصوصیات زیر را دارند:

۱ . دستور دادن به صورت زنجیره‌ای

دستورات زنجیره‌ای، دستورهایی هستند که پشت سرهم به کودک داده می‌شود و کودک توانایی به خاطر سپردن همه آنها را ندارد بنابراین بعضی از آنها را فراموش کرده و انجام نمی‌‌دهد. مثلاً: «لباست و بپوش، دندوناتو مسواک بزن، موهاتو شونه کن بعد بیا صبحونه بخور.»

وقتی دستورات به صورت زنجیره‌ای داده می‌شود کودک دستورات اول را از یاد می‌برد. بهتر است این دستورات را به تعداد کمتر تقسیم کرده و هر بار حداکثر ۳ دستور را با هم به کودک بدهیم

 ۲.  دستور دادن به صورت مبهم

دستورات مبهم دستوراتی هستند که برای کودک واضح و روشن نبوده و بخوبی نمی‌توانند منظور گوینده را منتقل کنند.

بعنوان مثال وقتی که ما انتظار داریم بچه‌ها بدون درگیری و خشونت با هم بازی کنند و دعوا نکنند به آن‌ها می‌گوییم : «بچه خوبی باش، بچه شیطونی نباشی، اذیت نکنی، بچه بدی نباش، کاری کن بهت خوش بگذره، بچه مؤدبی باش، و...

 کودک نمی‌داند دقیقاً منظور والدین چیست، چه کاری باید بکند و چه کارهایی نباید انجام دهد که از نظر والدین خوب باشد. این دستورات مبهم هستند. بنابراین باید به صورت واضح و مشخص دستورات را بیان کرد. مثلاً به آن‌ها بگوییم: «وقتی مهمانی رفتیم سلام کن، دست بده، با اسباب‌بازی‌هاتون با هم به آرومی بازی کنین، اسباب‌بازی‌ها را به دوستات بده با هم بازی بکنین و دست به وسایل دیگه نزن و...». بنابراین دستورات را به صورت واضح بیان کرده و دقیقاً همان رفتاری را که در نظر داریم عیناً به کودک بگوییم.

۳. دستور دادن بصورت منفی

دستورات منفی، دستوراتی هستند که با فعل منفی بکار می‌روند و فقط به کودک گفته می‌شود چه کاری